Deze 35 grondgebonden rijwoningen zijn onderdeel van de herstructurering van Paddepoel Zuid. De woningen zijn verdeeld over twee percelen met een eigen typologie. De beide typologieën zijn echter van dezelfde familie zodat ook een duidelijke eenheid ontstaat. Het eerste perceel beslaat negentien woningen die zijn opgebouwd uit metselwerk dat zich over drie en een halve bouwlaag manifesteert. De tweede verdieping heeft een lessenaardak aflopend naar de tuinzijde. De zestien woningen op het tweede perceel hebben een kleinere opbouw op de tweede verdieping die deels terugwijkt aan de straatzijde. Door deze verschillen in de typologie krijgt het straatprofiel een meer divers karakter: individualiteit en collectiviteit.

Kenmerkend zijn de onverwachte spiegelingen van woningen die leiden tot een levendig straatbeeld. Dit wordt nog versterkt door de diverse kleurstelling. Bij de negentien woningen van het eerste perceel benadrukken bovendien de balkons het aritmische karakter van het geheel. Het gevelbeeld is mede geïnspireerd door de uit de jaren 20 en 30 stammende bebouwing aan de Nassaulaan in Groningen.

Veel tijd is besteed aan de keuze van de steen; een metselsteen die past bij het karakter van de overige bebouwing, maar tegelijkertijd de herkenbaarheid van de woningen als geheel benadrukt. Een relatief donkere steen met een sterke nuance is toegepast in beide geveltypen, waarbij de onderlinge verschillen tot uitdrukking komen door een verschillende mix in de bakstenen. Aan de tuinzijde is bij beide typen gekozen voor een combinatie van metselwerk met een lichte materialisering. Aan de voorzijde is gekozen voor een combinatie van metselwerk met aluminium.

Een belangrijk ontwerpuitgangspunt is dat de nieuwe bewoner zich kan herkennen in het individuele karakter van de woning. Deze individualiteit van de woning wordt benadrukt via de gevelgeleding en het kleurgebruik. De koper werd in de gelegenheid gesteld om drie kleurkeuzes aan te geven: de kleur waar hun voorkeur naar uit ging, de kleur waar ze als tweede de voorkeur aan gaven en de kleur die ze zeker niet wilden. Zowel de even als de oneven huisnummers hadden de keuze uit drie volledig afwijkende kleuren. Hierdoor werd voorkomen dat de buren dezelfde kleur zouden kiezen. De eindregie van het kleurenspectrum was in handen van de architect.