Het Blauwe Dorp is een bijzondere woonbuurt in de Oosterparkwijk met dorpse, ‘boerderijachtige’ bebouwing die de status van gemeentelijk monument draagt. Belangrijk uitgangspunt bij de renovatie was het terugbrengen van een uniform beeld. Dit gold ook voor de woonomgeving en de openbare ruimte die mede bepaald wordt door de erfafscheidingen, voortuinen en incidenteel ook zijtuinen. Binnen dit kader zijn alle woningen casco hersteld met handhaving van bestaande detaillering van gevels, dakvlakken, dakkapellen, dakgoten en gevelbeschietingen. Als dakpannen aan de straatzijde vervangen moesten worden gebeurde dit met bestaande pannen uit de achtergevel. Nieuwe bakstenen lijken op de bestaande qua kleur en structuur. Ook zijn alle kozijnen vervangen waarbij de symmetrische hoofdindeling van voor de renovatie van 1980 in ere is hersteld. De nieuwe kozijnen zijn voorzien van dubbelglas waarbij de ventilatie wordt geregeld door middel van een kierstand van de ramen. Hierdoor wordt het beeld niet verstoord door ventilatieroosters. De nieuwe voordeurkozijnen hebben een abstractie van de oude indeling teruggekregen door middel van een hooggeplaatst vierkant glasvlak. De detaillering van de nieuwe kozijnen, ramen en deuren is modern. De kleurstelling is zo authentiek mogelijk (licht oker en blauw/groen) gehouden en sluit aan op de al gerenoveerde ‘boerderijtjes’.

Als optie kan door de bewoners gekozen worden voor het slopen van aangebouwde of vrijstaande bergingen waardoor een betere relatie met de achtertuin ontstaat. Nieuwe aangebouwde bergingen moeten in steen worden opgetrokken. Vrijstaande bergingen dienen in hout uitgevoerd te worden. De nieuwe uitbreidingen van de woon-, of eetkamer zijn uitgevoerd in houtskeletbouw. Verder zijn ze aan de buitenkant afgewerkt met horizontale beschieting van houten planken conform de bestaande dakuitbouwen. De kleur van deze beschietingen sluit aan bij de kleur van de kozijnen.

De voortuinen zijn in ere hersteld en omzoomd met een haag van uniforme hoogte. Bij de twee doorgangen aan het Graspad zijn de kopgevels van de buitenste woningen verlengd en schuin beëindigd ter markering van deze ingreep. Deze aanpassing is een verwijzing naar de zorgvuldige omgang met het onderscheid tussen openbaar en privé die zo kenmerkend is voor de architectuur van het Oosterpark. De schuine beëindiging is op te vatten als een knipoog naar de steunberen bij de ‘boerderijtjes’.