Het Paleis, voorheen het scheikundig laboratorium van de Rijksuniversiteit Groningen, is nu een cultureel woon- en werkcomplex. Een broedplaats waar kunstenaars, vormgevers, ondernemers en cultuurliefhebbers elkaar kunnen ontmoeten en inspireren en waar wonen en werken samengaan. Het Paleis is ontwikkeld door Stichting COB10, woningcorporatie Nijestee en KUUB, centrum voor particuliere bouw. In het pand zijn ateliers, starterateliers, bedrijven, appartementen, ‘artist in residence’/gastenverblijven, projectruimtes, cursusruimtes, flex-plekken, een conferentiezaal, vergaderruimtes, en horecavoorzieningen ondergebracht. In en rond het gebouw is ruimte voor allerlei culturele activiteiten. Wat betreft de woonfunctie telt Het Paleis 8 studio’s van ca. 40 m2 per eenheid (koop) en 21 appartementen van 120 tot 165 m2 (huur en koop).

De publieksfuncties zijn gerangschikt rondom de, voor het publiek toegankelijk gemaakte, westelijke binnenplaats van het gebouw. De tweede binnenplaats heeft een meer besloten karakter en dient als binnentuin voor bewoners en kunstenaars. De historische elementen in het gebouw en de buitengevels zijn zo veel mogelijk gehandhaafd en nieuwe toevoegingen zijn duidelijk als zodanig herkenbaar gemaakt. Het meest markante punt is de nieuwe onderdoorgang van de Bloemsingel naar de westelijke binnenplaats.

In het ontwerpproces, maar ook in de uitvoering, hebben de initiatiefnemers van COB10 en vervolgens ook de bewoners, een belangrijke rol gespeeld. In diverse werkgroepen is nagedacht over de kleur, verlichting en de inrichting. Deze voorstellen zijn ook daadwerkelijk gerealiseerd. De hotelkamers zijn deels ingericht door Groninger kunstenaars. Voor elke kamer is een kunststroming als uitgangspunt genomen. Onder de grote kap is een enorme variatie in woningtypen ondergebracht waarin, vanuit een casco ontwerp, bewonerswensen en -dromen zijn gerealiseerd.

Het Paleis heeft spoedig na de opening een plek op de culturele kaart van Groningen veroverd. Zo zijn de activiteiten een aanjager voor de culturele ontwikkeling van het Ebbingekwartier en ook voor het Ciboga-terrein, dat nog grotendeels gerealiseerd moet worden. Het belang van het project ligt in het feit dat op basis van gedegen analyse van het bestaande gebouw een groot aantal functies ondergebracht zijn volgens het principe ‘function follows form’. Deze mix van activiteiten vormt de kracht van het gebouw en de architectuur speelt slechts een bescheiden rol. Zij wordt op weloverwogen momenten ingezet om de nieuwe levensfase van het gebouw te markeren en een nieuw verhaal aan het bestaande toe te voegen.