De Rederijker staat op een plek die vrijkwam na de sloop van een voormalig schoolgebouw. De naam – een rederijker is iemand die welsprekendheid beoefent – verbindt het complex aan de buurt waar de straten schrijversnamen hebben. De opgave betrof een intensivering van bebouwing met de toevoeging van zoveel mogelijk woningen teneinde het draagvlak voor de wijkvoorzieningen te vergroten. Nadrukkelijke eis was te voorzien in een parkeercapaciteit van 1:1 binnen het plan. Het complex bestaat uit drie verschillende delen: een hoogbouwaccent en twee woningstroken. Alle zijn gekoppeld aan een plateau, ofwel het dak van de half boven het maaiveld uitstekende parkeerkelder. Gestreefd is naar zoveel mogelijk samenhang tussen de verschillende bouwdelen. Deze samenhang wordt ondersteund door relatief sober kleur- en materiaalgebruik: donker metselwerk, naturel beton en naturel aluminium kozijnen. In tegenstelling tot de omringende naoorlogse bebouwing zijn de tuinen en buitenruimten en de semi-openbare ruimten aan de buitenzijde gesitueerd. De tuinen grenzen aan de Jan Luykenstraat en een voetpad aan de oostzijde waar de privacy het meest geborgd is. Een royaal semi-openbaar voorterrein legt de relatie met de Van Iddekingeweg. Het hoogbouwaccent staat op een grid van zware kolommen en markeert het kruispunt van wegen.